Two Talks To Esperantists, 1913
By
As promised, here is the text of the talks given by the Master to the Esperantists of Edinburgh, and one more He gave in
p01 Search for Truth; The Hard Part (Part One);
Baha'u'llah assures us that we owe all the wonders of creativity, of art and science to the sacrifice of Jesus on the cross. As a Baha'i, then, you get used to giving Jesus credit for much more of a real revolutionary impulse than his own followers, who tend to be preoccupied with mere psychological uplift, "Jeysus Saaaved me!" Any second-rate inspirational speaker can pump us up with that sort of feeling with little effort ... but that thrill passes quicker than a one-night stand. The creative accomplishments of genius, though, are permanent accomplishments.
... The penultimate paragraph of the Kitab-i-Aqdas suggests two problems the resolutions of which will be the sign of the maturity of the human race. These are the language barrier and (a footnote explains) the long-sought elixir, the ability to transmute elements from one metal to another.
For now I have only one observation about the language challenge. When 'Abdu'l-Baha visited
'Abdu'l-Baha addresses the Esperantists of Edinburgh and Paris
Address delivered in
From The British Esperantist, February, 1913 Star of the West,
EVERY movement which promotes unity and harmony in the world is good, and everything which creates discord and discontent is bad. This is a century of illumination, surpassing all others in its many discoveries, its great inventions, and its vast and varied undertakings. But the greatest achievement of the age in conferring profit and pleasure on mankind is the creation of an auxiliary language for all. Oneness of language creates oneness of heart. Oneness of language engenders peace and harmony. It sweeps away all misunderstandings among peoples. It establishes harmony among the children of men. It gives to the human intellect a broader conception, a more commanding point of view.
Today the greatest need of humanity is to understand and to be understood. With the help of the International Language, every individual member of a community can learn of world happenings and become in touch with the ethical and scientific discoveries of the age. The auxiliary international language gives to us the key the key of keys which unlocks the secrets of the past. By its aid every nation henceforth will be able easily and without difficulty to work out its own scientific discoveries.
It is a well known fact that the Oriental student coming to the West, in his efforts to acquaint himself with the discoveries and achievements of western civilization, must spend precious years of his life in acquiring the language of the land to which he comes before he can turn to the study of the special science in which lie is interested. For example, let us suppose that a youth from
Today if one wishes to travel abroad, even though possessed of several languages, he is likely to be seriously handicapped because lie does not know the particular language of some one people. I have studied oriental languages profoundly and know the Arabic better than the Arabians themselves. I have studied Turkish and Persian in my native land, besides other languages of the East, nevertheless, when I visited the West I had to take an interpreter with me quite as if I knew no language. Now if the International Language were generally spoken, that and the Persian language would be sufficient for me in every country of the world.
Only think how the International Language will facilitate intercommunication among all the nations of the earth. Half of our lives are consumed in acquiring a knowledge of languages, for in this enlightened age every man who hopes to travel in
In a word, to understand and be understood, there must be an international medium. The teacher and the pupil must know each other's language, in order that the teacher may impart his knowledge and the pupil receive it. In all the world there is nothing more important than to be understood by your fellow men, for upon this depends the progress of civilization itself. To acquire a knowledge of the arts and sciences one must know how to speak, to understand and at the same time to make himself understood, and this matter of understanding and being understood depends on language. Once establish this auxiliary language, and all will be enabled to understand each other.
I recall an incident which occurred in
From such illustrations you will admit that the greatest thing in the world is to be able to make yourself understood by your friends and to understand them, and that there is no greater handicap in the world than not to be able to communicate your thoughts to others. But with an auxiliary language all these difficulties disappear.
Now, praise be to God, that language has been created Esperanto. This is one of the special gifts of this luminous century, one of the most remarkable achievements of this great age.
His Holiness Baha’u’llah many years ago wrote a book called "The Most Holy Book," one of the fundamental principles of which is the necessity of creating an International Language, and He explains the great good and advantage that will result from its use. Now let us thank the Lord because the Esperanto language has been created. We have commanded all the Bahais in the Orient to study this language very carefully, and erelong it will spread all over the East. I pray you, Esperantists and non-Esperantists, to work with zeal for the spread of this language, for it will hasten the coming of that day, that millennial day, foretold by prophets and seers that day when, it is said, the wolf and the lamb shall drink from the same fountain, the lion and the deer shall feed in the same pasture. The meaning of this holy word is that hostile races, war ring nations, differing religions, shall become united in the spirit of love.
I repeat, the most important thing in the world is the realization of an auxiliary international language. Oneness of language will transform mankind into one world, remove religious misunderstandings, and unite East and West in the spirit of brotherhood and love. Oneness of language will change this world from many families into one family.
This auxiliary international language will gather the nations under standard, as if the five continents of the world had become one, for then mutual interchange of thought will be possible for all. It will remove ignorance and superstition, since each child of whatever race or nation can pursue his studies in science and art, needing but two languages -- his own and the International. The world of matter will become the expression of the world of mind. Then discoveries will be revealed, inventions will multiply, the sciences advance by leaps and bounds, the scientific culture of the earth will develop along broader lines. Then the nations will be enabled to utilize the latest and best thought, because expressed in the International Language.
If the International Language becomes a factor of the future, all the Eastern peoples will be enabled to acquaint themselves with the sciences of the West, and in turn the Western nations will become familiar with the thoughts and ideas of the East, thereby improving the condition of both. In short, with the establishment of this International Language the world of mankind will become another world and extraordinary will be the progress. It is our hope, then, that the language Esperanto will soon spread throughout the whole world, in order that all people may be able to live together in the spirit of friendship and love.
Address Delivered in
From Persian notes; translated by Mirza Ahmad Sohrab Abdul-Baha addressed the Paris Esperanto group February 12th, at a banquet which was tended him at the Hotel Modern, in that city. M. Bourlet, President of the Paris Esperanto Society, introduced `Abdu'l-Baha briefly, stating that one of the revealed principles of this great Peace Prophet's world religion was the establishment of a universal language.
There was a deep silence as `Abdu'l-Baha rose majestically. His remarks were punctuated by cheers and applause as he walked up and down the banquet hail, stopping to emphasize with frequent gesture. He spoke in Persian, M. Hippolyte Dreyfus Barney of
Address by `Abdu'l-Baha
In the material world of existence, human undertakings are divided into two kinds universal and specific. The result of every universal effort is infinite and the outcome of every specific effort is finite.
In this age, those human problems which create a general interest are universal; their results are likewise universal, for humanity has become interdependent. The international laws of today are of vast importance since international politics are bringing nations nearer to one another. It is a general axiom that in the world of human endeavor, every universal affair commands attention and its results and benefits are limitless. Therefore let us say that every universal cause is divine and every specific matter is human. The universal light for this planet is from the sun and the special light here tonight, which is electric, illumines this banquet hail through the invention of man. In like manner the activities which are trying to establish solidarity between the nations and infuse the spirit of universalism in the hearts of the children of men are like unto divine rays from the Sun of Reality, and the brightest ray is the coming of the universal language. Its achievement is the greatest virtue of the age, for such an instrument will remove misunderstandings from among the peoples of the earth and will cement their hearts together. This medium will enable each individual member of the human family to be informed of the scientific accomplishments of all his fellowmen.
The basis of knowledge and the excellencies of endeavor in this world are to teach and to be taught. To acquire sciences and to teach them in turn depends upon language and when the international auxiliary language becomes universal, it is easily conceivable that the acquirement of knowledge and instruction will likewise become universal.
No doubt you are aware that in the past ages a common language shared by various nations created a spirit of solidarity among them. For instance, 1,300 years ago, there were many divergent nationalities in the Orient. There were Copts in
We say "This man is a German, the other an Italian, a Frenchman, an Englishman," etc. All belong to the great human family, yet language is the barrier between them. The greatest working basis for bringing about unity and harmony among the nations is the teaching of a universal tongue. Writing on this subject years ago, His Holiness Baha’u’llah said that complete union between the various sections of the world would be an unrealized dream as long as an international language was not established.
Misunderstandings keep people from mutual association and these misunderstandings will not be dispelled except through the medium of a common ground of communication. Every intelligent man will bear testimony to this.
The people of the Orient are not fully in formed of the events in the West and the West cannot put itself into sympathetic touch with the East. Their thoughts are closed in a casket -- the universal language will be the master key to open it. Western books will be translated into that language and the Easterner will be informed of the contents; likewise Eastern lore will become the property of the West. Thus also will those misunderstandings which exist between the different religions be dispersed. Religious prejudices play havoc among the peoples and bring about warfare and strife and it is impossible to re move them without a language in common.
I am an Oriental and on this account I am shut out from your thoughts and you like wise from mine. A mutual language will be come the mightiest means of universal progress toward the union of the East and West. It will make the earth one home and become the divine impulse for human advancement. It will upraise the standard of oneness of the world of humanity and make the earth a universal commonwealth. It will be the cause of love between the children of men and create good fellowship between the various creeds. Praise be to God, that Dr. Zamenhof has constructed the Esperanto language. It has all the potential qualities of universal adoption. All of us must be grateful and thankful to him for his noble effort for in this matter he has served his fellowmen well. He has constructed a language which will be stow divine benefits on all peoples. With untiring efforts and self sacrifice on the part of its devotees it gives promise of universal acceptation. Therefore every one of us must study this language and make every effort to spread it so that each day it may receive a wider recognition, be accepted by all nations and governments of the world and become a part of the curriculum in all the public schools. I hope that the business of the future conferences and congresses will be carried on in Esperanto. In the future two languages will be taught in the schools, one the native tongue, the other the international auxiliary language. Consider today how difficult is human communication. One may study languages and yet travel through a country and still be at a loss. I, myself, know several of the Oriental languages, but know no Western tongue. Had this universal language pervaded the globe, I should have studied it and you would have been directly informed of my thoughts and I of yours and a special friendship would have been established between us.
Please send some teachers to
I am extremely grateful to you and thank you for these lofty aims, for you have gathered at this banquet to further this language. Your hope is to render a mighty service to the world of humanity and for this great aim I congratulate you from the depths of my heart.
On
Internacia Lingvo; Parolado de Abdu’l-Baha al Edinburgh Esperanto Socio, Skotlando,
La personon de Abdu’l-Baha kaj lian laboron, ni tre alte estimas: mi vidas en li unu el la plej grandaj bonfarantoj de la homaro. – L. L. Zamenhof
Ĉiu movado en la mondo de la homaro kiu portas kun si unuecon kaj konkordon estas bona; kaj ĉiu afero, kiu kreas malkontenton kaj malharmonion, estas malbona. Ĉi tiu jarcento estas hela jarcento. Ĝiaj eltrovaĵoj estas multaj; ĝiaj elpensitaĵoj estas grandaj; ĝiaj entreprenoj estas multmultaj. Pro tio ĉi tiu jarcento superas ĉiujn aliajn jarcentojn. Sed la plej granda entrepreno estas la unuiĝo de lingvo; ĉar tio estas pli bonefika kaj plezurdona ol iu alia entrepreno de la epoko. La unuiĝo de lingvo efektivigas grandan kunecon inter koroj. La unuigo de lingvo estas kaŭzo de konkordo. Ĝi forbalaas ilian malkomprenon inter la popoloj; ĝi starigas konkordon en la homidaro. Ĝi donas pli vastan konceptpovon kaj pli grandan vidpovon al la homa intelekto.
Hodiaŭ la plej grava laboro en la mondo de la homaro estas, kompreni kaj komprenigi. Ĉiu individua membro de la komunumo, pro la disvastigo de helpa internacia lingvo, povos sciigi pri okazantaĵoj kaj rilatiĝi kun etikaj kaj sciencaj eltrovaĵoj de la epoko. Helpa universala lingvo donos al ni la ŝlosilon -- la ĉefŝlosilon -- por la komprenigo de la sekretoj de pasintaj tempoj. Per internacia lingvo ĉiu nacio en la estonteco povos elserĉi tre facile kaj senpene siajn sciencajn eltrovaĵojn.
Estas bone sciate inter vi, ke Orientanoj, junuloj venantaj al la Okcidento, penegantaj studadi la eltrovitajojn de la Okcidento, devas dediĉi jarojn el sia vivo, por laborege akiri la lingvon de la lando al kiu ili iras, kaj nur poste ili povas sin turni al la studado de la speciala scienca fako, pri kiu ili interesiĝas. Ekzemple, ni supozu, ke junulo, el Hindujo aŭ Persujo aŭ Turkestano aŭ Arabujo, deziranta studadi la medicinon, venas al ĉi tiu lando. Li devas lernadi dum kvar jaroj la anglan lingvon, kaj nenion alian; kaj poste li povas komenci la studadon pri medicino. Sed, se ĉi tiu internacia helpa lingvo estus parto de la programo de instruo en ĉiuj lernejoj, dum sia infaneco li lernus tiun lingvon en la propra lando; kaj poste, en kiu ajn lando, al kiu li dezirus iri, li povus studadi sian specialan fakon de scienco tre facile, ne perdinte jarojn de sia vivo.
Hodiaŭ, eĉ se ĉiuj el ni lernus lingvojn, tamen, se iu deziras vojaĝi alilanden, tiu povus esti grave malhelpata pro tio, ke li ne scias la specialan lingvon de unu lando. Mi tre profunde studadis orientajn lingvojn, kaj scias la araban lingvon pli bone la Araboj mem, kaj studadis la turkan, kaj la persan en mia propra nasklando; kaj tamen, sciante ankaŭ aliajn lingvojn de la Oriento, kiam mi vojagis okcidenten, mi devis venigi kun mi tradukiston, kvazaŭ mi scius neniun lingvon. Nu, se ekzistus internacia lingvo ĝenerale parolata, la persa lingvo kaj la internacia sufiĉus por mi en ĉiuj landoj de la mondo. Pensu, kiel la internacia lingvo faciligos interkomunikadon inter ĉiuj nacioj de la mondo! Duono de niaj vivoj eluziĝas en la akiro de lingvoj, ĉar en ĉi tiu epoko de klereco ĉiu homo devas lerni lingvojn, por ke, se li esperas vojaĝi en Azio kaj Afriko kaj Europo, li povu interparoli kun la popolo; sed tuj, kiam li akiris unu lingvon, jen alia estas bezonata. La tuta vivo do forpasas en la akirado de tiuj lingvoj, kiuj estas malhelpo al internacia komunikado. Ĉi tiu internacia lingvo liberigos la homaron el ĉiuj ĉi tiuj problemoj.
Mallonge, por kompreni kaj sin komprenigi, devas esti internacia ilo. La instruisto kaj la stndento devas scii la lingvon unu de la alia, por ke la instruisto povu transdoni sian scion kaj la studento povu akiri tiun scion. En la mondo de la homaro estas nenia pli granda afero, ol vin komprenigi al viaj kunhomoj; ĉar la civilizeco mem, la progresado de la civilizacia, dependas de tiu ĉi procedo. Por akiri artojn kaj sciencojn, oni devas scii paroli, sin komprenigi, kaj kompreni samtempe. De ĉi tiu interkompreno dependas la akiro de sciencoj, kaj ĝi igos ĉiujn homojn kompreni pri ĉiuj aferoj de la vivo; kaj ĉi tiu procedo de kompreno kaj komprenigo dependas de la lingvo. Se, do, ĉi tiu helpa lingvo stariĝos, ĉiuj membroj de la homaro ricevos la eblon kompreni unu la alian.
Dum mi parolas, venas en mian cerbon epizodo, kiu okazis en Bagdad. Estis tie du amikoj, kiuj ne sciis la lingvon unu de la alia. Unu malsaniĝis; la alia vizitis lin, sed ne povis parole esprimi sian simpation, kaj do faris geston, volante diri: "Kiel vi fartas?" Per alia signo la malsanulo respondis: "Mi estas tuj mortonta"; kaj la vizitanto, kredante ke li diris ke li ekresaniĝas, diris: "Dank' al Dio!" El tiaj ilustraĵoj vi konstatos, ke la plej bona afero en la mondo estas povi vin komprenigi al viaj amikoj kaj ankaŭ ilin kompreni ; kaj ke ne estas io pli malbona en la mondo, ol ne povi komuniki viajn pensojn al aliaj. Sed, se estus helpa lingvo, ĉiuj tiuj malfacilaĵoj estus forigitaj.
Nu, laŭdo estu al Dio! ĉi tiu lingvo Esperanto elpensiĝis. Tio estas unu el la specialaj donacoj de ĉi tiu brilega jarcento: unu el la plej grandaj entreprenoj de ĉi tiu granda epoko. Antaŭe la homaro rnalsukcesis efektivigi tian elpensaĵon. Ĉi tiu unuigo de lingvoj preskaŭ neniam prezentis sin al la pensuloj de pasintaj epokoj; kaj vere ĝi estis neeblaĵo en tiuj tempoj, car tiam ne ekzistis libereco iri kaj reiri, kaj nenia intervojagado nek intertraktado inter la diversaj landoj. Jam nun, kiam la rimedoj por interkomunikado kaj transportado multe pligrandiĝis, estas nepre necese, kaj estas fareble, efektivigi la uzadon de internacia lingvo.
Lia Sankta Moŝto Baha’u’llah antaŭ rnultaj jaroj verkis libron, nomatan "La Plej Sankta Libro," kaj en tiu libro unu el la fundamentaj principloj estas, ke devas esti elpensiĝo de helpa lingvo; kaj li klarigas la bonon kaj profiton, kiuj venos per tia ilo. Nu, ni danku la Sinjoron pro tio, ke ĉi tiu lingvo Esperanto estas kreita. Ni do ordonis al ĉiuj Bahaanoj en la Oriento, studadi ci tiun lingvon tre zorge, kaj post ne longe gi disvastiĝos tra la tuta Oriento. Mi petas ankau al vi, Esperantistoj kaj ne-Esperantistoj, energie klopodadi por la disvastigado kaj propagandado de ci tin lingvo; ĉar ĝi akcelos la alvenon de tiu tago, tiu miljara tago, kiun antaŭdiras profetoj kaj viduloj, tiu tago en kiu, estas dirite, « la lupo kaj la ŝafido trinkos el la sama fonto, la leono kaj la cervo sin paŝtos sur la sama herbejo. » La signifo de ĉi tiu sankta Skribo estas, ke la batalantaj rasoj, militantaj nacioj, malamikaj religioj, alproksimiĝos unu al la alia en la spirito de amo, kaj kunligiĝos unu kun alia.
Kiel ni jam diris, plej grava afero en ĉi tiu mondo estas la efektivigo de helpa internacia lingvo. La unuigo de lingvo aliformigos la homaron en unu mondon; forigos la malkomprenon inter la religioj; kaj kunigos la Orienton kaj la Okcidenton per la spirito de frateco kaj amo. La unuigo de lingvo ŝanĝos ĉi tiun mondon el multaj familioj en unu familion. Tiu ĉi helpa internacia lingvo kolektos la naciojn sub unu kovrilon, kvazaŭ la kvin kontinentoj de la mondo fariĝus unu kontinento; car tiam ili povos interkomuniki siajn pensojn unu al la alia. La internacia helpa lingvo forigos nescion kaj superstiĉon, pro tio, ke ĉiu infano, el kiu ajn raso au nacio, povos sekvi siajn studaĵojn pri la scienco kaj la arto, car tiam li bezonos lerni nur du lingvojn -- unu, lia nacia lingvo, kaj la alia la internacia helpa lingvo. Ni esperu ankaŭ al tiu tago, kiam eĉ la limoj de la naciaj lingvoj foriĝos, kaj la tuta mondo ĝuos unu lingvon.
Kia pli granda donaco povus esti, ol tio? Kia pli malavara bonfaro povus esti, ol tio?
Tiam la mondo de la homaro fariĝos rava paradizo, ĝuste kiel estas dirite, ke en la ĉielo estas unu lingvo. La materia mondo fariĝos la esprimado de la interna mondo. Tiam eltrovaĵoj malkaŝigos; elpensaĵoj multobliĝos: la sciencoj antaŭeniros per saltoj; la scienca terkulturado disvolviĝos laŭ pli vasta grado; ĉar tiutempe la nacioj povos rapide asimili la pensojn esprimatajn, kaj ĉar ĉiuj tiuj pensoj esprimiĝos per la universala 1ingvo. Se ĉi tiu internacia lingvo estas faktoro por la estonteco, ĉiuj landoj en la Oriento povos rapide akiri la sciencojn de la Okcidento, ĉar iliaj loĝantoj povos legi la librojn kaj kompreni ilian signifon; kaj la Okcidentaj nacioj povos akiri la pensojn kaj ideojn de la Oriento: kaj per tio ambaŭ povos plibonigi sian staton. Mallonge, pro la starigo de ĉi tiu internacia lingvo, la mondo de la homaro fariĝos alia mondo, kaj eksterordinara estos ĝia progreso. Ekzemple, pripensu pri familio, kies diversaj membroj parolas diversajn lingvojn; kiel malfacile estas por ili komuniki siajn pensojn unu al alia, kaj kiel mirinde estas, kiam ili povas facile kompreni reciproke siajn pensojn. Ĉar, se ili scias ĉiu la lingvojn de la aliaj, ili progresos rapide. Do estas nia espero, ke la lingvo Esperanto disvastiĝos post ne longe tra la tuta mondo, por ke ĉiuj popoloj povu vivi kune en la spirito de amikeco kaj amo.
No comments:
Post a Comment